Monday, December 19, 2011

Onderweg naar Betlehem

In de bijbel staat geschreven, in het boek Lucas, hoofdstuk 2:
1 In die tijd kondigde keizer Augustus het besluit af dat iedereen in zijn wereldrijk zich moest laten inschrijven. 2 Deze eerste registratie vond plaats toen Quirinius gouverneur was in Syrië. 3 Iedereen ging op weg naar de plaats waar hij vandaan kwam, om zich daar te laten inschrijven. 4 Ook Jozef ging van Nazaret in Galilea naar Judea, naar de geboortestad van koning David, Betlehem geheten, want hij stamde uit het geslacht van David. 5 In Betlehem liet hij zich inschrijven samen met Maria, zijn vrouw, die in verwachting was.
6 Toen ze daar waren, was het de tijd dat het kind geboren moest worden. 7 Maria bracht een zoon ter wereld, haar eerste. Ze wikkelde hem in doeken en legde hem in een voederbak, want er was in de herberg geen plaats voor hen.

Het alom bekende verhaal van de geboorte van de Here Jezus.
Maar een paar verzen zijn gewijd aan de geboorte van onze Heiland; degene die zo'n 30 jaar later aan het kruis zou sterven voor onze zonden, en om ons vrij te kopen van de dood, dat wie in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.

Waar ik vandaag bij stil wil staan is de situatie van Maria.
Maria is gekozen door God, geroepen door een engel, om deel uit te maken van een plan van God. HET plan van God.
Ik stel het me zo ongeveer voor:
Maria is hoogzwanger als de keizer van die tijd besluit dat er een telling gehouden worden zal van alle ingezetenen van het rijk dat hij regeert/in bezit heeft.
Maria en Jozef gaan dan, op een ezel, naar Betlehem; een heel eind lopen.
De kleding van Maria is nat, want haar vliezen zijn allang gebroken, en af en toe heeft ze kramp in haar buik; de voor vele moeders bekende weeen. Maria heeft nog geen kinderen, ze is nog niet eens getrouwd en dit krampachtige gevoel verteld haar dat het nu wel niet lang meer duren zal.
Als dan de ene na de andere eigenaar van B&B-en, hotel, motel of andere slaapgelegenheid aangeeft: sorry jongelui, maar ik zit vol! Er is geen plek voor jou, zijn Maria en Jozef opgelucht en dankbaar als 1 van de eigenaren medelijden heeft, of ziet dat Maria elk moment kan bevallen, of van God heeft gehoord: deze mensen zul je onder je hoede krijgen; zorg voor hen zo goed als je kunt. Gelukkig heeft hij nog een stal, van de dieren, waar Maria tenminste kan bevallen.
Jezus wordt die nacht geboren. In een voederbak gelegd.
Jozef is vader.
Maria is moeder.
Maria is uitgeput, Maria is vies, het nieuwe gezinnetje krijgt spontaan bezoek van herders met schapen, van wijzen uit het oosten (nou ja, die komen wat later), en in alle kinderboeken staat de stal vol met dieren van verschillende soorten en maten, welke uiteraard hun uitwerpselen niet netjes in een gat begraven. En toch - toch lees ik nergens dat Maria moppert. 
Ik denk altijd bij dit verhaal: God must have been 'happy as Larry' - een uitdrukking die voor mij altijd een emotie weergeeft die een combinatie vormt van : glimlachen, grinniken, zuchten van tevredenheid, een vuist in de lucht pompen van geluk, tranen over je gezicht van trots en een brok in je keel. Triomf en stilte tegelijk. Wat is dit mooi.
Maria is tevreden.

Ik kan je vertellen dat toen ik zwanger was, en ik heel erg last had van bekkeninstabiliteit, en Brett met een ezel aan zou komen lopen en een rugzak met eten en wat drinken en de mededeling: we gaan een eindje wandelen... - en ik zou weten dat dit zo'n 160 kilometer zou zijn (ongeveer van Assen naar Osnabruck in Duitsland).. Ik minstens 1 keer gezegd zou hebben: are we there yet?
Nu, in de situatie waarin Brett en ik ons bevinden, in alle andere situaties trouwens ook hoor! Maar daarin hoop ik, dat ik net zo zou kunnen zijn als Maria. Geduldig, vertrouwend, volgend en uiteindelijk: Tevreden, vergeven en gezegend.
Brett en ik zijn momenteel ook onder het bewind van een 'regeerder' die wij niet kennen: Onzekerheid over de toekomst.
Wij wandelen een (mogelijk lange) weg naar een nieuwe situatie. Wie weet wanneer wij aankomen? Wij nog niet. Wie weet wat we daar zullen vinden? Mogelijk vinden we geen 'plaats om te schuilen', en eindigen we in een stal - in een situatie waarin we ons moeten 'behelpen'.
Ik bid en hoop dat we onderweg zullen weten: Dit is Gods' plan voor ons!
Ik bid en hoop dat we bij aankomst de plek kunnen vinden die God voor ons uitgekozen heeft. En dit zullen (h)erkennen.
Ik bid en hoop dat we onderweg, of bij aankomst de persoon zullen leren kennen die deze plek kan waarborgen.
Ik bid en hoop dat ik zo geduldig zal zijn als Maria - luisterend naar de stem van mijn man, en van de Heer.
Ik bid en hoop dat, wanneer wij aankomen op onze bestemming, God naar ons zal kijken en zal zeggen: I'm happy as Larry, cause you've made it!
Wat een zegen om Hem te kennen.. Mijn leven, en daarom ook dit komende kerstfeest is al gezegend....
Jullie wens ik ook een gezegend kerstfeest alvast, voor komende week. Dat God ook jou persoonlijk mag zegenen.

Zoekt eerst het Koninkrijk van God
En zijn gerechtigheid
En dit alles ontvangt u bovendien
Hallelujah!
Men zal niet leven van brood alleen
Maar van ieder woord
Dat door de Heer gesproken wordt
Hallelujah!
Bid en u zal gegeven zijn,
zoekt en gij zult Hem zien.
Klopt en de deur zal voor u open gaan
Hallelujah!

4 comments:

  1. Ben er sprakeloos van, Sim...
    Prachtig geschreven.
    Stof tot nadenken.
    Je zou hier je werk van kunnen maken.

    Je bent een schat!

    Liefs en een dikke knuf, San

    P.s. mijn gebeden zijn (nog steeds) voor jullie.

    ReplyDelete
  2. Heel mooi Simone. Ik lees het nu pas...
    Fijn dat je je toekomst zo in vertrouwen in Gods handen wil en kan leggen.

    Warme groet,
    GerJanne

    ReplyDelete
  3. Hi Simone.
    Wat kun je je gedachten bijzonder onder woorden brengen. Mooi hoe je zo durft na te denken over wat er in je opkomt. God heeft je een mooie creativiteit gegeven. Thanks for sharing.
    Gods lieve zegen over je gevoelens, gedachten en toekomst. Hij houdt je vast!

    Inky hugs, Pauline

    ReplyDelete
  4. Lieve schat, ik heb je (via mijn blog) een award gegeven.
    Die mag je bij mij komen ophalen en op je eigen blog plaatsen.

    Liefs&knufs, San

    ReplyDelete